Τετάρτη 30 Απριλίου 2014

Μάϊος! Καλό μήνα!

Ο Μάιος, ο πέμπτος μήνας του ημερολογίου μας, οφείλει το όνομά του στην Μαία (λατ. Μaja), την μητέρα του θεού Ερμή. Ο Οβίδιος όμως δίνει και μια διαφορετική ετυμολογία για το όνομα του μήνα: λέει ότι προέρχεται από την λατινική λέξη maiores (γηραιότεροι, γέροντες) σε αντίθεση με τον Ιούνιο που τον ετυμολογεί από το  iuniores (νεότεροι, νέοι). 

Ο Μάιος έχει 31 ημέρες, η πρώτη μέρα του όμως έχει παγκόσμια σημασία και σχεδόν σε όλο τον κόσμο είναι α(πε)ργία, καθώς έχει ταυτιστεί με το εργατικό κίνημα και τις διεκδικήσεις των εργαζομένων. 
Θεσσαλονίκη, Μάιος του 1936. Τα εργατικά συνδικάτα της πόλης διαδηλώνουν, η αστυνομία επεμβαίνει, η κινητοποίηση των εργαζόμενων πνίγεται στο αίμα. Ο φωτογραφικός φακός της εποχής αποτύπωσε μια μάνα να μοιρολογεί, στη μέση του δρόμου, πάνω από τον νεκρό γιο της. 
Η μάνα του 25χρονου διαδηλωτή Τάσου Τούση από το Ασβεστοχώρι θρηνεί  το νεκρό γιο της
Η φωτογραφία αυτή ενέπνευσε τον Γιάννη Ρίτσο να γράψει τον «Επιτάφιο». Πεσμένη στα γόνατα, στη μέση του δρόμου, μοιρολογεί το σκοτωμένο παιδί της: Γιε μου, σπλάχνο των σπλάχνων μου, καρδούλα της καρδιάς μου, πουλάκι της φτωχιάς αυλής, ανθέ της ερημιάς μου. πώς κλείσαν τα ματάκια σου και δε θωρείς που κλαίω, καικάς τα που πικρά σου λέω; (απόσπασμα από τον Επιτάφιο).

Είκοσι χρόνια αργότερα, μετά από πολλές περιπέτειες τόσο της ποιητικής συλλογής όσο και του ίδιου του ποιητή, ο Μίκης Θεοδωράκης μελοποιεί 8 από τα ποιήματα. 

Η πρώτη Μαίου όμως γιορτάζεται και ως μέρα των λουλουδιών και της άνοιξης. Συνηθίζουν οι άνθρωποι την μέρα αυτή να φτιάχνουν στεφάνια από λουλούδια, συνήθεια που ίσως να κρατάει από την γιορτή των Ανθεστηρίων της αρχαίας Ελλάδας. 
Ο Μελέαγρος (επιγραμματοποιός, 1ος αι. π.Χ) θέλει να πλέξει ένα στεφάνι για την αγαπημένη του, να το βάλει στα μοσχομυρωδάτα μαλλιά της, να ανθοβολεί. Προσέξτε τα λουλούδια που θα χρησιμοποιήσει. 
Πλέξω λευκόϊον, πλέξω δ’ ἁπαλὴν ἅμα μύρτοις
νάρκισσον, πλέξω καὶ τὰ γελῶντα κρίνα,
Πλέξω καὶ κρόκον ἡ̇δύν  ̇ ἐπιπλέξω δ’ ὑάκινθον
Πορφυρέην, πλέξω καὶ φιλέραστα ῥόδα,
ὡς ἂν ἐπὶ κροτάφοις μυροβοστρύχου Ἡλιοδώρας
εὐπλόκαμον χαίτην ἀνθοβολῇ στέφανος.
Παλατινή Ανθολογία,  V. 147.
Και η μετάφραση του Νίκου Χ. Χουρμουζιάδη:
Άσπρο θα πλέξω μενεξέ και νάρκισσο απαλό κι ακόμη
μυρτιά θα πλέξω και μαζί κρίνο αναγαλλιασμένο
και κρόκο ηδυπαθή θα πλέξω κι από τα άλλα θα διαλέξω
υάκινθο πορφυρό με ρόδο ερωτικό να πλέξω.
Και στης μυρόπνοης Ηλιοδώρας τους κροτάφους αφημένο
5
με άνθη θα ραίνει το στεφάνι την ωραία της κόμη.

Το ποίημα μελοποιήθηκε από τον Νότη Μαυρουδή σε ελεύθερη μεταγραφή των στίχων που έκανε ο Ηλίας Πετρόπουλος. Δίσκος: Έρως ανίκατε μάχαν, 1985.



Καλό μήνα σε όλους και όλες!



Δευτέρα 28 Απριλίου 2014

Αριστοτέλης Πολιτικά: κείμενο -μετάφραση

Αριστοτέλης Πολιτικά/ κείμενο
μετάφραση
πειδ πσαν πόλιν ρμεν
κοινωνίαν τιν οσαν
κα πσαν κοινωνίαν
γαθο τινος νεκεν συνεστηκυαν
(το γρ εναι δοκοντος γαθο χάριν πάντα πράττουσι πάντες),

δλον ς πσαι μν γαθο τινος στοχάζονται,

μάλιστα δ κα (το κυριωτάτου πάντων, μτφρ. πιο κάτω πασν κυριωτάτη

κα πάσας περιέχουσα τς λλας.

το κυριωτάτου πάντων

Ατη δ’ στν καλουμένη πόλις κα κοινωνία πολιτική.


15. Τῷ περὶ πολιτείας ἐπισκοποῦντι,

καὶ τίς ἑκάστη
καὶ ποία τις,

σχεδὸν πρώτη σκέψις περὶ πόλεως ἰδεῖν,
τί ποτέ ἐστιν ἡ πόλις.

Νῦν γὰρ ἀμφισβητοῦσιν,

οἱ μὲν φάσκοντες τὴν πόλιν πεπραχέναι τὴν πρᾶξιν,

οἱ δ' οὐ τὴν πόλιν ἀλλὰ τὴν ὀλιγαρχίαν ἢ τὸν τύραννον·
τοῦ δὲ πολιτικοῦ καὶ τοῦ νομοθέτου πᾶσαν ὁρῶμεν τὴν πραγματείαν
οὖσαν περὶ πόλιν,
ἡ δὲ πολιτεία τῶν τὴν πόλιν οἰκούντων ἐστὶ τάξις τις.

Ἐπεὶ δ’ ἡ πόλις τῶν συγκειμένων,

καθάπερ ἄλλο τι τῶν ὅλων μὲν συνεστώτων δ’ ἐκ πολλῶν μορίων,

δῆλον ὅτι πρότερον ὁ πολίτης ζητητέος·

ἡ γὰρ πόλις πολιτῶν τι πλῆθός ἐστιν.
Ὥστε τίνα χρὴ καλεῖν πολίτην
καὶ τίς ὁ πολίτης ἐστὶ σκεπτέον.
Καὶ γὰρ ὁ πολίτης ἀμφισβητεῖται πολλάκις·
οὐ γὰρ τὸν αὐτὸν ὁμολογοῦσι πάντες εἶναι πολίτην·


 ἔστι γάρ τις ὃς ἐν δημοκρατίᾳ πολίτης ὢν
ἐν ὀλιγαρχίᾳ πολλάκις οὐκ ἔστι πολίτης.




16. Ὁ πολίτης οὐ τῷ οἰκεῖν που πολίτης ἐστίν


(καὶ γὰρ μέτοικοι καὶ δοῦλοι κοινωνοῦσι τῆς οἰκήσεως),
οὐδ' οἱ τῶν δικαίων μετέχοντες οὕτως ὥστε καὶ δίκην ὑπέχειν καὶ δικάζεσθαι

(τοῦτο γὰρ ὑπάρχει καὶ τοῖς ἀπὸ συμβόλων κοινωνοῦσιν)·...


πολίτης δ' ἁπλῶς οὐδενὶ τῶν ἄλλων ὁρίζεται μᾶλλον
ἢ τῷ μετέχειν κρίσεως καὶ ἀρχῆς. ...

Τίς μὲν οὖν ἐστιν ὁ πολίτης, ἐκ τούτων φανερόν·

ᾧ γὰρ ἐξουσία κοινωνεῖν ἀρχῆς βουλευτικῆς καὶ κριτικῆς,
πολίτην ἤδη λέγομεν εἶναι ταύτης τῆς πόλεως,

πόλιν δὲ τὸ τῶν τοιούτων πλῆθος ἱκανὸν πρὸς αὐτάρκειαν ζωῆς, ὡς ἁπλῶς εἰπεῖν.



20. Ὅτι μὲν οὖν νομοθετητέον περὶ παιδείας

 καὶ ταύτην κοινὴν ποιητέον, φανερόν·


τίς δ’ ἔσται ἡ παιδεία

καὶ πῶς χρὴ παιδεύεσθαι,
δεῖ μὴ λανθάνειν.

Νῦν γὰρ ἀμφισβητεῖται περὶ τῶν ἔργων.

Οὐ γὰρ ταὐτὰ πάντες ὑπολαμβάνουσι δεῖν μανθάνειν τοὺς νέους
οὔτε πρὸς ἀρετὴν οὔτε πρὸς τὸν βίον τὸν ἄριστον,
οὐδὲ φανερὸν πότερον πρὸς τὴν διάνοιαν πρέπει μᾶλλον ἢ πρὸς τὸ τῆς ψυχῆς ἦθος·


ἔκ τε τῆς ἐμποδὼν παιδείας
ταραχώδης ἡ σκέψις
καὶ δῆλον οὐδὲν

πότερον ἀσκεῖν δεῖ τὰ χρήσιμα πρὸς τὸν βίον


ἢ τὰ τείνοντα πρὸς ἀρετὴν
ἢ τὰ περιττά (πάντα γὰρ εἴληφε ταῦτα κριτάς τινας)·

περί τε τῶν πρὸς ἀρετὴν οὐθέν ἐστιν ὁμολογούμενον
(καὶ γὰρ τὴν ἀρετὴν οὐ τὴν αὐτὴν εὐθὺς πάντες τιμῶσιν,
ὥστ’ εὐλόγως διαφέρονται καὶ πρὸς τὴν ἄσκησιν αὐτῆς).

Ὅτι μὲν οὖν τὰ ἀναγκαῖα δεῖ διδάσκεσθαι τῶν χρησίμων, οὐκ ἄδηλον·

ὅτι δὲ οὐ πάντα,
διῃρημένων τῶν τε ἐλευθερίων ἔργων καὶ τῶν ἀνελευθερίων φανερόν,


καὶ ὅτι τῶν τοιούτων δεῖ μετέχειν

ὅσα τῶν χρησίμων ποιήσει τὸν μετέχοντα μὴ βάναυσον.
Βάναυσον δ’ ἔργον εἶναι δεῖ τοῦτο νομίζειν καὶ τέχνην ταύτην καὶ μάθησιν,
ὅσαι πρὸς τὰς χρήσεις καὶ τὰς πράξεις τὰς τῆς ἀρετῆς ἄχρηστον ἀπεργάζονται τὸ σῶμα τῶν ἐλευθέρων ἢ τὴν διάνοιαν.



11. Επειδή βλέπουμε ότι κάθε πόλη-κράτος
 είναι ένα είδος κοινότητας
και ότι κάθε κοινότητα
έχει συσταθεί για την επίτευξη κάποιου αγαθού
(πράγματι όλοι κάνουν τα πάντα για χάρη εκείνου που θεωρούν ότι είναι καλό),

είναι φανερό ότι όλες (οι κοινότητες) επιδιώκουν κάποιο αγαθό,
κυρίως όμως αυτή που είναι ανώτερη από όλες τις άλλες

και κλείνει μέσα της όλες τις άλλες (έχει για στόχο της)
το ανώτερο από όλα (τα αγαθά).

Αυτή λοιπόν είναι (η κοινότητα) που ονομάζεται πόλη ή πολιτική κοινωνία.


15. Για όποιον εξετάζει τον τρόπο διακυ-βέρνησης (μιας πόλης)
και ποια είναι η φύση
και ποια τα χαρακτηριστικά της κάθε επιμέρους πολιτείας (ή: του κάθε τρόπου διακυβέρνησης),
 το πρώτο σχεδόν θέμα για διερεύνηση είναι να δει τι είναι άραγε η πόλη.

Γιατί σήμερα υπάρχουν διαφορετικές γνώμες γι’ αυτό το θέμα,
άλλοι δηλαδή λένε πως την τάδε συγκεκριμένη πράξη την έχει κάνει η πόλη,
ενώ άλλοι ότι δεν την έχει κάνει η πόλη, αλλά μια συγκεκριμένη ολιγαρχική κυβέρνηση ή ένας συγκεκριμένος τύραννος·

εξάλλου, βλέπουμε ότι όλη η δραστηριότητα του πολιτικού και του νομοθέτη
έχει να κάνει (ή: σχετίζεται) με την πόλη, ενώ το πολίτευμα είναι ένας τρόπος οργάνωσης αυτών που κατοικούν στη συγκεκριμένη πόλη.
Επειδή όμως η πόλη ανήκει στην κατηγορία των σύνθετων πραγμάτων,
όπως όλα εκείνα τα πράγματα που το καθένα τους είναι ένα όλον, αποτελούμενο όμως από πολλά μέρη,
είναι φανερό ότι πρώτα πρέπει να ψάξουμε να βρούμε τι είναι ο πολίτης·
γιατί η πόλη είναι ένα σύνολο από πολίτες. Επομένως, πρέπει να εξετάσουμε ποιον πρέπει να ονομάζουμε πολίτη
και ποιος είναι ο πολίτης.
Γιατί για το περιεχόμενο της λέξης πολίτης διατυπώνονται πολλές φορές διαφορετικές μεταξύ τους γνώμες˙
δεν υπάρχει δηλαδή μια γενική συμφωνία για το περιεχόμενο της λέξης πολίτης·
με άλλα λόγια κάποιος, ενώ είναι πολίτης σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα,
συχνά δεν είναι πολίτης σε ένα ολιγαρχικό πολίτευμα.

16. Ο πολίτης δεν είναι πολίτης με κριτήριο το ότι είναι εγκατεστημένος σε έναν συγκεκριμένο τόπο
(γιατί και μέτοικοι και δούλοι μοιράζονται (με τους πολίτες) έναν κοινό τόπο),
ούτε (είναι πολίτες) αυτοί που (από όλα τα πολιτικά δικαιώματα) έχουν μόνο το δικαίωμα να εμφανίζονται στο δικαστήριο και ως εναγόμενοι και ως ενάγοντες
(γιατί το δικαίωμα αυτό το έχουν και όσοι μοιράζονται (έναν τόπο) χάρη σε ειδικές συμφωνίες)· …
Με την ακριβέστερη σημασία της λέξης με τίποτε άλλο δεν ορίζεται τόσο ο πολίτης
παρά με τη συμμετοχή του στις δικαστικές λειτουργίες και στα αξιώματα. …
Τι είναι λοιπόν ο πολίτης, από αυτά γίνεται φανερό·
σε όποιον δηλαδή υπάρχει η δυνατότητα να μετέχει στην πολιτική και δικαστική εξουσία λέμε ότι είναι πια πολίτης της συγκεκριμένης πόλης
και πόλη από την άλλη είναι, για να το πούμε γενικά, το σύνολο από τέτοια άτομα, που είναι αρκετό για την εξασφάλιση της αυτάρκειας στη ζωή τους.

20. Ότι πρέπει, λοιπόν, να θεσπίσουμε νόμους για την παιδεία
και ότι αυτήν πρέπει να (την) κάνουμε ίδια για όλους (ή: να έχει δημόσιο χαρακτήρα), είναι φανερό·
ποιος λοιπόν θα πρέπει να είναι ο χαρακτήρας αυτής της παιδείας
και με ποιον τρόπο πρέπει αυτή να παρέχεται,
(αυτά) είναι ανάγκη να μη διαφύγουν της προσοχής μας.
Γιατί σήμερα υπάρχουν διαφορετικές απόψεις ως προς το εκπαιδευτικό πρόγραμμα.
Πράγματι, δεν έχουν όλοι τη γνώμη ότι πρέπει να μαθαίνουν οι νέοι τα ίδια,
ούτε με στόχο την αρετή ούτε με στόχο την άριστη ζωή
ούτε είναι φανερό αν (η παιδεία) πρέπει να έχει στόχο της περισσότερο την άσκηση και την καλλιέργεια του νου ή τη διαμόρφωση ηθικού χαρακτήρα·
αν ξεκινήσουμε από την εκπαίδευση που παρέχεται σήμερα,
η έρευνά μας θα βρεθεί αντιμέτωπη με μεγάλη σύγχυση
και δεν είναι καθόλου φανερό αν (η παιδεία) οφείλει να επιδιώκει αυτά που είναι χρήσιμα για τη ζωή
ή αυτά που οδηγούν στην αρετή
ή αυτά που απλώς προάγουν τη γνώση (γιατί όλες αυτές οι απόψεις έχουν βρει κάποιους υποστηρικτές)·
και σχετικά με αυτά που οδηγούν στην αρετή δεν υπάρχει καμιά απολύτως συμφωνία
(εξάλλου καταρχήν δεν έχουν όλοι την ίδια ιδέα για την αρετή που τιμούν·
επομένως, είναι φυσικό να υποστηρίζουν διαφορετικές γνώμες και ως προς την άσκησή της).
Είναι λοιπόν φανερό ότι (οι νέοι) πρέπει να διδάσκονται από τα χρήσιμα τα πιο απαραίτητα·
όμως είναι φανερό ότι όχι όλα,
δεδομένου ότι οι ασχολίες διακρίνονται σε αυτές που ταιριάζουν σε ελεύθερους ανθρώπους και σε αυτές που δεν ταιριάζουν σε ελεύθερους ανθρώπους
και ότι από τα χρήσιμα πράγματα πρέπει να μαθαίνουν
όσα δεν θα κάνουν αυτόν που τα μαθαίνει βάναυσο.
Και πρέπει να θεωρούμε ότι είναι βάναυση αυτή η ασχολία και αυτή η τέχνη και η μάθηση,
που κάνει το σώμα ή το μυαλό των ελεύθερων ανθρώπων ακατάλληλο για την άσκηση και τα έργα της αρετής.

Κυριακή 27 Απριλίου 2014

μετά τις διακοπές

Επιστροφή. Τα κεφάλια μέσα.  Ελπίζω να προλάβατε όλες τις επαναλήψεις, ο καιρός πάντως σας βοήθησε. Τέτοιες βροχές ούτε το φθινόπωρο. 
 Σας αφιερώνω ένα πολύ αγαπημένο μου κομμάτι του Rene Aubry που λέγεται "μετά τη βροχή".  Σας πεθύμησα. Αύριο λοιπόν ξεκούραστοι και ορεξάτοι για την τελική ευθεία.

Ιδού και το πρόγραμμα των εξετάσεων.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ 2014

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΕΣΠΕΡΙΝΩΝ ΓΕΝΙΚΩΝ ΛΥΚΕΙΩΝ (ΓΕΛ)

ΗΜΕΡΑ
ΗΜΕΡ/ΝΙΑ
ΜΑΘΗΜΑ
ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ
ΤΕΤΑΡΤΗ
28-05-2014
ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ
ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
30-05-2014
ΒΙΟΛΟΓΙΑ
ΦΥΣΙΚΗ
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗΣ
ΙΣΤΟΡΙΑ
ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
ΔΕΥΤΕΡΑ02-06-2014
ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ
ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤ/ΝΣΗΣ
ΘΕΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ
ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΤ/ΝΣΗΣ (ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ ΚΥΚΛΩΝ)
ΤΕΤΑΡΤΗ
04-06-2014
ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΒΙΟΛΟΓΙΑ
ΧΗΜΕΙΑ – ΒΙΟΧΗΜΕΙΑ
ΑΡΧΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ
 
ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤ/ΝΣΗΣ
ΘΕΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ
ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΤ/ΝΣΗΣ
(ΚΥΚΛΟΣ ΤΕΧΝ/ΓΙΑΣ & ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ)
ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΤ/ΝΣΗΣ
(ΚΥΚΛΟΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ & ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ)
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
06-06-2014
ΛΑΤΙΝΙΚΑ
ΧΗΜΕΙΑ
ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΙΑ
ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΕΦΑΡΜΟΓΩΝ ΣΕ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΤΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤ/ΝΣΗΣ
ΘΕΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ
ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΤ/ΝΣΗΣ (ΚΥΚΛΟΣ ΤΕΧΝ/ΓΙΑΣ & ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ)
ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΤ/ΝΣΗΣ (ΚΥΚΛΟΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ & ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ)
ΤΡΙΤΗ
10-06-2014
ΙΣΤΟΡΙΑ
ΦΥΣΙΚΗ
ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤ/ΝΣΗΣ
ΘΕΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ
ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΤ/ΝΣΗΣ (ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ ΚΥΚΛΩΝ)
ΠΕΜΠΤΗ
12-06-2014
ΑΡΧΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ
ΜΑΘΗΜΑ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΩΝ
Ως ώρα έναρξης εξέτασης ορίζεται η 08:30 π.μ. κοινή για τους υποψηφίους ημερήσιων και εσπερινών Λυκείων
Οι υποψήφιοι πρέπει να προσέρχονται στις αίθουσες εξέτασης μέχρι τις 08.00 π.μ.
Η διάρκεια εξέτασης κάθε μαθήματος είναι τρεις (3) ώρες.

Κυριακή 20 Απριλίου 2014

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ

Το Πάσχα είναι η σημαντικότερη γιορτή στο χριστιανικό ημερολόγιο, στην πραγματικότητα είναι η καρδιά του χριστιανισμού, αφού  την Κυριακή του Πάσχα γιορτάζουμε την Ανάσταση του Χριστού. 
"Η Ανάστασις" του Χριστού (Αγιογραφία 11ου αιώνα), Μονή Οσίου Λουκά.
Από την μεθεπόμενη Δευτέρα που θα γυρίσουμε στο σχολείο  και μέχρι τις 28 Μαίου (παραμονή της Αναλήψεως)  η πρωινή προσευχή μας θα αποτελείται από τα παρακάτω τρία μέρη:
 1. Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, 
θανάτῳ θάνατον πατήσας
Καὶ τοὶς ἐν τοῖς μνήμασι 
ζωὴν χαρισάμενος.

2.  Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι,
προσκυνήσωμεν ἅγιον, Κύριον,
Ἰησοῦν τὸν μόνον ἀναμάρτητον.

Τὸν Σταυρόν σου Χριστὲ προσκυνοῦμεν
καὶ τὴν ἁγίαν σου Ἀνάστασιν
ὑμνοῦμεν καὶ δοξάζομεν·
σὺ γὰρ εἶ Θεὸς ἡμῶν,
ἐκτὸς σοῦ ἄλλον οὐκ οἴδαμεν,
τὸ ὄνομά σου ὀνομάζομεν.

Δεῦτε πάντες οἱ πιστοί,
προσκυνήσωμεν τὴν τοῦ Χριστοῦ ἁγίαν ἀνάστασιν·
ἰδοὺ γὰρ ἦλθε διὰ τοῦ Σταυροῦ
χαρὰ ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ. 
Διὰ παντὸς εὐλογοῦντες τὸν Κύριον,
ὑμνοῦμεν τὴν ἀνάστασιν αὐτοῦ·
Σταυρὸν γὰρ ὑπομείνας δι᾿ ἡμᾶς,
θανάτῳ θάνατον ὤλεσεν.

(Ἀφοῦ εἴδαμε τὴν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ,
ἂς προσκυνήσουμε τὸν ἅγιο καὶ Κύριο,
τὸν Θεάνθρωπο Ἰησοῦ ποὺ εἶναι ὁ μόνος ἀναμάρτητος.
Τὴν Σταυρική Σου θυσία Χριστὲ προσκυνοῦμε
καὶ τὴν ἁγία σου Ἀνάσταση
ὑμνοῦμε καὶ δοξάζουμε·
διότι Ἐσὺ εἶσαι ὁ Θεός μας,
καὶ Θεὸ ἄλλον ἐκτὸς ἀπὸ Ἐσένα δὲν ἀναγνωρίζουμε κανένα,
καὶ μόνο τὸ ὄνομά Σου σημαίνει Θεὸς γιὰ ἑμᾶς.
Ἐλᾶτε ὅλοι οἱ πιστοί,
ἂς προσκυνήσουμε τὴν ἁγία ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ·
ἀφοῦ ἡ ἀνάστασή Του ποὺ ἔγινε μετὰ τὴν Σταυρική Του Θυσία,
ἔφερε μεγάλη χαρὰ ποὺ ἀπλώθηκε σὲ ὅλον τὸν κόσμο.
Παντοτινὰ θὰ εὐλογοῦμε τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου,
καὶ παντοτινὰ θὰ ὑμνοῦμε τὴν ἀνάστασή Του.
Διότι, ἐπειδὴ ὑπέμεινε Πάθη καὶ Σταυρό γιὰ ἑμᾶς,
κατανίκησε κι ἔδιωξε τὸν θάνατο. )


3.  Ἀναστάς ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τοῦ τάφου
καθὼς προεῖπεν,
ἔδωκεν ἡμῖν τὴν αἰώνιον ζωὴν
καὶ μέγα ἔλεος.




Ευκαιρία και για μια μικρή εξάσκηση στα αρχαία μας (μην ξεχνιόμαστε). Ασκησούλα μικρή και εύκολη: αναγνωρίστε συντακτικά τις γενικές και τις δοτικές, καθώς και τις μετοχές και των τριών μερών της προσευχής.


Χρόνια Πολλά σε όλους και όλες σας!